چند روز است فکر می کنم برای ما که این روضه های مجسم پنجاه روز گذشته را دیده ایم و کاری نکرده ایم ، محرم امسال چگونه خواهد بود؟
یزیدیان زمان آب را بر کودکان غزه بسته اند و در میان خلق خاورمیانه مثل عباس نیست تا به قلب دشمن بزند و آب بیاورد. گویا قبل از اینکه راهی شط فرات شوند ابتدا تیر به چشمان آنها خورده که این وضعیت را نمی بینند.
روزها و شب های عجیبی بر ما مدعیان آزادگی و غیرت می گذرد! بهترین توجیه هم این است که کاری از دست ما بر نمی آید.
چندین شب است که برای خود طراحی های عملیاتی دارم. سر که روی بالش می رود به خیال خود از بلندی های جولان وارد فلسطین شده ام . درگیری آغاز می شود و خوابم می برد. نیمه های شب هنگامی که اطراف بیمارستان الشفا غزه در محاصره گیر افتاده ام از خواب می پرم. مجددا خوابم می برد و صبح میان سنگری در خیابان صلاح الدین غزه بیدار می شوم.
نام تعداد زیادی از خیابان های غزه و محله های آن را یاد گرفته ام. شاید روزی مانند پیاده روی های اربعین قرار ما در عمودهای خیابان های غزه باشد .
بگذریم...
بین همه خبرهای ناراحت کننده چند روز گذشته ناگهان خبری قند در دلت آب می کند. مثل لحظه ای که در فیلم مختار حرمله کشته شد ، مثل وقتی در فیلم های قدیمی فردین و قیصر غیرت نشان می دهند.
خبر مربوط به لوطی های خاورمیانه بود. حوثی ها!
کسی به ناموس آنها، فلسطین، نگاه چپ کرده و حالا راه را بر مزاحم بسته بودند.
دمتان گرم ، خدا قوت
شما دریا نمی دیدید وگرنه شناگران خوبی بودید! چشم حاج قاسم روشن با این نیرو تربیت کردنش ! حسودی ام شد به شما شیر مردان .
در کربلا هم همین بود...
به قول مرحوم آیت ا... مجتهدی تهرانی در کربلا مقدس ها استخاره کردند ، بد آمد و داش مشتی ها به یاری حسین ع رفتند.
ما کماکان منتظر که قطعنامه ای خوب در محکومیت اسقاطیل صادر شود ...
